حدود سال ۳۰۴ پیش از میلاد، زمانی که جانشینان اسکندر (Diadochi) بر سر تقسیم متصرفات او در منطقهٔ مدیترانه با یکدیگر در نبرد بودند، دولتی مقتدر در هند به رهبری چندراگوپتا مائوریا تأسیس شد، که قلمرو فرمانرواییش بسوی غرب تا سرزمینهای جنوب هندوکش افغانستان امروزی میرسید. مقتدرترین فرمانروای آن آشوکابود. دین بودا در عهد این پادشاه مقتدر از حدود شبهقارهٔ هند تجاوز و توسط مبلغین از شمال غربی تا کشمیر و قندهار و کابل نفوذ کرد و متدرجاً به سواحل آمودریا رسید و در کناز آیین زرتشتی، آیینی مهم شد، اما در سرزمینهای باختر و فلات ایران بازایستاد. وسعت قلمرو هخامنشیان و لزوم برقراری امنیت و ادارهٔ آن ساختن راههای شوسه و وسائل حمل و نقل را ایجاب میکرد. هخامنشیان راه شاهی را وسعت داده بودند، که کابل امروزی را به شهرهای مختلف در پنجاب و دشت گَنگمتصل میکرد. بدینترتیب بازرگانی، هنر، و معماری رونق پیدا کرد، و بخصوص بناها با معماری بودایی و استوپههایی که هنوز در شرق افغانستان بچشم میخورند.
۳۰۵–۱۸۵ پیش از میلاد: مائوریاها بر جنوب هندوکش افغانستان فرمانروایی میکنند؛ یونانیها در سرزمین باختر در بلخ امروزی حکمرانی میکنند.
۲۷۲–۲۳۲ پیش از میلاد: آشوکای بزرگ (فرمانروایی: ۲۷۲–۲۳۲ ق. م)، فرزند چندراگوپتا شبهقاره هند را پس از نبردی خونین به اطاعت میکشد، به آیین بوداییمیگراید، و این آیین را با گشودن استوپهها در سرتاسر قلمرو فرمانروایی خود میگستراند، فرمانهای بودا را منتشر میکند و "ستونهای آشوکاً را با سنگنوشتههایی بقلم امپراتور ["فرمانهای آشوکا"] میافرازد؛ فرمانهای بودا و سنگنوشتههای روی ستونها در سرتاسر شاهنشاهی مائوریا، از هند تا افغانستان منتشر میشوند. سنگنوشتههای دوزبانهٔ یونانی و آرامی (زبان آرامی زبان رسمی هخامنشیان بوده) کشفشده در قندهار و لغمان به دوران فرمانروایی آشوکا برمیگردد.
برچسب : نویسنده : fakhrya بازدید : 297